Johan Debruyne · 1991 - L I N D A   M O L L E M A N
LINDA MOLLEMAN // Het is evident dat een rijk fantasieleven voor de kunstenaar een troef is. Het staat ten dienste van het verlangen. Het verlangen om te spelen, de dwanggedachte om schoonheid te creëren. Het is de beleving van perfectie die aan de grondslag ligt van dit gevoel voor schoonheid. De aanwezigheid van schoonheid doet mij opleven. Mijn kunstwerken zitten dan ook vol meerduidigheid, die geïnterpreteerd kan worden binnen een context die door het werk zelf wordt gecreëerd. Niet alleen het traumatische maar ook de speelsheid, de fantasievolle denkprocessen, de gedreven gedachte, een verfijnde gevoeligheid voor lijn en vorm weerspiegelen de binnen- en buitenkanten van de Sculpturen en Installaties.
Beeldende kunst, Linda Molleman, Oedelem, Beernem, Kunstenares, Sculpturen, Installaties, Kunst in de openbare ruimte, Art, Artist, Sculptures, Installations, Art in public space
16057
post-template-default,single,single-post,postid-16057,single-format-quote,bridge-core-3.0.6,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,, vertical_menu_transparency vertical_menu_transparency_on,qode-child-theme-ver-1.0.0,qode-theme-ver-29.3,qode-theme-bridge,wpb-js-composer js-comp-ver-6.10.0,vc_responsive

Johan Debruyne · 1991

Dat telkens toch wel verbazende subtiele evenwicht is even onmiskenbaar terdege beredenerend!

— Johan Debruyne · 1991
LINDA MOLLEMAN: MERKWAARDIG COMBINEREND

 

We vermoeden dat Linda Molleman met haar objecten en installaties, die alle in eerste instantie van sereniteit, soliditeit en eenvoud getuigen, vooral de aandacht wil vestigen op de intrinsieke schoonheid van eenvoudige materialen als hout, ijzer en steen. Bovendien wendt ze die aan in doorgaans verrassende en ogenschijnlijk toch spontane vormen en combinaties.
Verder valt op hoe opvallend (!) discreet de hand van de kunstenares in dit alles is geweest. Maar het kan niet anders: dat telkens toch wel verbazende subtiele evenwicht is even onmiskenbaar terdege beredenerend ! Ook inhoudelijk speelt deze kunstenares in een treffende eenvoud een verrassend spel met tegenpolen: bonkige, immune onverstoorbaarheid en broosheid vooral, ongerepte massiviteit en fragiele elegantie, leven en dood ook, beweging en mobiliteit, geborgenheid en vrijheidsdrang.
Linda Molleman studeerde aan de academies van Oostende en Antwerpen. Steeds was het de beeldhouwkunst die haar intrigeerde. Ze legde er zich dan ook van meetaf aan exclusief op toe. In haar recentste werken streeft ze dus duidelijk naar een afgewogen combinatie van diverse materialen. Dit nieuw werk kunt u tot en met 31 maart gaan bekijken in en rond hotel ‘Alfa Dante ‘, bij de Coupure. Vlak tegen de sluis al treffen we een constructie waarin we de basismaterialen ( hout, steen en ijzer ) terugvinden. Een rechthoekig opstaand houten vlak met een in roestig ijzer verwerkt, volmaakt rond gat, waardoor een soort paal ‘voor anker ‘ lijkt te duiden. ‘ Hier tref je mij ‘. De patrijspoort ( ? ) nodigt u misschien wel uit tot een weidse blik over de Coupure. Hier treft niet alleen de eenvoud, maar ook de feeling voor materialen die ‘geleefd ‘ hebben en uit zichzelf mooi zijn. Een voorsmaakje van de fijnzinnige manier waarop Molleman niet tot combinatie vermoede materialen toch laat samenleven. Het meest frappante werk vonden we in de tuin: 4 gietstenen pijlers waarop neerdwarrelende ruitjesvlak betonijzer is blijven haperen. Mooi is het contrast tussen die opstaande stoere pieken en dat zweverig vlak.
Dat evenwicht! In de patio ligt een gespleten leisteenplaat waaruit zwammen lijken te groeien. Op een andere plek treffen we de arduinblokken, schijnbaar willekeurig op en naast elkaar getast.
De stenen vertonen summiere bewerkingen. Een golvend bindijzer krult zich dan weer energiek door de vergaderzaal, gesteund en afgeremd door een marmeren knoest. Verder: Gebroken Eenheid, een verweerd kiezelblok wordt door enkel houtblokken tot een hellend vlak gemaakt. Metalen ringen houden een ruwe schors omsloten, waaraan een ferme, gladde (vervaarlijke) spies zich lijkt te willen losrukken. Een verwijzing naar oorlog? Finaal nog wat kleinere installaties.

Deze werken kunt u elke dag gaan bekijken, van 10u tot 22u.
Ook in het weekend.

JOHAN DEBRUYNE
NIEUWSBLAD
1991
 
Johan Debruyne 1