ME

Basisideeën:

• rust, stilte, eenvoud
• Alleen – zijn
• De denkende geest verstillen
• Je eigen tegenwoordigheid ervaren

ME wordt geplaatst naast de treurwilg, de identiteit van de treurwilg. In het verlengde van de stam van de boom ligt de in- en uitgang van de cilinder.

In kontrast met onze cultuur die ons innerlijke steeds meer overspoelt met allerlei afleidingen, met het hectische dagelijkse leven, met de voortdurende sociale contacten, de alomtegenwoordige media en met de overconsumptie staat een hoge niet- doorzichtige cilinder als meditatieve ruimte.
Het komen in deze hoge stille lege ruimte maakt rustig en werpt je terug op jezelf.
Je ervaart je eigen tegenwoordigheid.
De denkende geest verstilt, ontspant zodat hij voor enige tijd wordt uitgeschakeld.
Als de denkende geest is stilgevallen kom je in een toestand van verruimd spiritueel gewaarzijn, die de kern van het alleen-zijn vormt.
Ik weet niet wie er daar rijp voor is en of dit wel realiseerbaar is in dit park.
De aard van de mens die in de cirkel binnentreed en de situatie wanneer en onder welke omstandigheden dit gebeurd kan daar een antwoord op geven.
Daarom wilde ik eerst voor de titel van het werk VOIDNESS gebruiken (= leegte, zich leeg maken, een lege ruimte, zich ontlasten van alles).

DE CIRKEL

Een cirkel namelijk driedimentioneel een cilinder wordt hier als ruimte gebruikt.
De cirkel is in de meeste beschavingen de drager van religieuze, spirituele, filosofische, magische, astrologische en kosmische symboliek.
Staat als volmaaktste vorm onder andere voor kosmos, heelal, aarde, hemel, al, niets, oneindige, hoogste kracht, levensprincipe, eenheid, eenvoud, leegheid, volheid, bron, bovenmenselijke, beschaving, bescherming, omheining, individu (= indianen)
Uit “De Genesis van de Vorm” Mark Verstockt
De binnenkant van de cilinder, grond en muren, de twee bankjes zijn gegoten in het eenvoudige materiaal beton.
De twee bankjes zijn minimalistisch.
De buitenkant is een gesofistikeerd zeilgaas in inox en sluit als luxe materiaal aan bij de overgematerialiseerde maatschappij.

DE DUIF

Centraal in de cilinder drinkt een duif een beetje water.
Het is een tafereel dat rust, tederheid en bezinning uitstraalt.
De bronzen duif wordt edel weergegeven door zijn materiaal.
De duif is de vogel die zich om niets of niemand bekommert, terugvalt op zichzelf.
Daarom geef ik hem hyperrealistisch weer, onaangeroerd.
Alléén, zonder zich aan iemand of iets te storen, drinkt hij het weinige water uit de gleuven van de stenen.
De duif belichaamt de deugd van de matigheid.
De duif is een zielevogel.

WATER

Water is het oerelement in alle leven.
Zoals je het water nodig hebt als fysische basisbehoefte heb je de kern van jezelf nodig als elementaire leefbasis.
Water is ook een ziele-element: vloeibaar, diep, veranderlijk, onderhevig aan getijden, reinigend als vruchtwater, levenschenkend, voedend en bedreigend.
Psychologisch is water een symbool van de onbewuste diepere lagen van de persoonlijkheid, het grondsymbool van alle onbewuste energie.

Het ganse tafereel: de bewerkte steen, de vogel en het water drukken voor mij in feite het onbeschrijfelijke uit.

LINDA MOLLEMAN · Oedelem, 3 juli 2008