De Grens tussen ‘Net Niet‘ en ‘Net Wel’
LINDA MOLLEMAN // Het is evident dat een rijk fantasieleven voor de kunstenaar een troef is. Het staat ten dienste van het verlangen. Het verlangen om te spelen, de dwanggedachte om schoonheid te creëren. Het is de beleving van perfectie die aan de grondslag ligt van dit gevoel voor schoonheid. De aanwezigheid van schoonheid doet mij opleven. Mijn kunstwerken zitten dan ook vol meerduidigheid, die geïnterpreteerd kan worden binnen een context die door het werk zelf wordt gecreëerd. Niet alleen het traumatische maar ook de speelsheid, de fantasievolle denkprocessen, de gedreven gedachte, een verfijnde gevoeligheid voor lijn en vorm weerspiegelen de binnen- en buitenkanten van de Sculpturen en Installaties.
Beeldende kunst, Linda Molleman, Oedelem, Beernem, Kunstenares, Sculpturen, Installaties, Kunst in de openbare ruimte, Art, Artist, Sculptures, Installations, Art in public space
16692
post-template-default,single,single-post,postid-16692,single-format-standard,bridge-core-3.0.6,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,, vertical_menu_transparency vertical_menu_transparency_on,qode-child-theme-ver-1.0.0,qode-theme-ver-29.3,qode-theme-bridge,wpb-js-composer js-comp-ver-6.10.0,vc_responsive

De Grens tussen ‘Net Niet‘ en ‘Net Wel’

De Grens tussen ‘Net Niet‘ en ‘Net Wel’

Brugge en cultuur of de grens tussen ‘Net Niet‘ en ‘Net Wel’
Als hoofdstad van West-Vlaanderen zou Brugge een centrum moeten worden van culturele activiteiten. Wat hebben we wel in Brugge en waar situeren zich de tekorten. Op het gebied van beeldende kunsten, waar de tekorten het grootst zijn, wordt door de overheid georganiseerd :
Jaarlijks: ‘ Aspecten ‘, in het Sebrechtspark.
Een goede programmatie, een geslaagde tentoonstelling, maar te weinig middelen voor de realisatie van de kunstwerken, en geen enkele didactische onderbouw ( lezing, diavoorstelling van en met de deelnemende kunstenaars ).
Tweejaarlijks: ‘ Sant ‘.
Hier zouden strengere normen gehanteerd moeten worden. Kwaliteitsverbetering kan o.m. bereikt worden door het beperken van het aantal deelnemers. Een leeftijdsgrens opleggen is zinloos, op kunst staat toch geen leeftijd?
Nieuw in 1992 was het Guido Gezelleproject in het Guido Gezellemuseum: ‘ G.Gezelle Eigentijds Verbeeld ‘. Een prachtig initiatief dat veel bijval genoot. Dat de kunstenaar de kans niet kreeg zijn creativiteit in de stad zelf bot te vieren is een gemiste kans. Waarom zou het inkokeren van het Gezelle standbeeld het stadsbeeld storen? Het zou integendeel leven betekenen in de brouwerij. Een initiatief rond Gezelle, dat mocht net wel. Hedendaagse creativiteit in deze Middeleeuwse stad … net niet.
Naast de initiatieven van de overheid kiezen de betere galerijen voor gekende of erkende kunstenaars. Daarom hebben beginnende talenten nood aan een ruimte waar ze, los van het geld of restricties
van de galerijhouders, vrij hun ‘ kunsten kunnen vertonen ‘. De lokale overheid zou mensen moeten aanwerven die op de hoogte zijn van de actuele kunst en het mondiale kunstgebeuren. Mensen die initiatieven nemen: het organiseren van activiteiten, projecten, selecties, en die kunstwerken kunnen ( en mogen ) aankopen.
Er moeten middelen komen om projecten van kunstenaars te financieren. Kunstenaars ( of een kunstenaarscollectief ) moeten zelf een project aandragen. Ze vragen niets liever dan er zelf inhoudelijk/ artistiek verantwoordelijk voor te blijven.
De rol van de overheid is ondersteunend, wat een minimum aan geloof en vertrouwen vraagt in de kunstenaar en zijn project. In deze lijn werd de & -groep opgericht; ‘ Platform voor Actuele kunst’.
Pia Burrick, Sahi Kuiper, Patrick Tanghe, Jan Verhaeghe en Linda Molleman nemen bij wijze van voorbeeld het artistieke heft in eigen handen. In de eerste fase zal de groep naar voren treden met tentoonstellingen, publicaties ( catalogi, kunstenaarsmappen, multiples ), en vormende activiteiten.
Welke culturele behoeften heeft Brugge nog ?
… De Cactus, Rembertica en De Werf zorgen voor nieuwe geluiden.
… De Werf, De Dijk en De Biekorf genereren nieuwe activiteiten op het vlak van toneel en voordrachten.
… de Ryelandtzaal creëert mogelijkheden voor kleinere klassieke concerten.
… Het Festival van Vlaanderen zorgt voor klassieke concerten, die noodgedwongen in de plaatselijke kerken moeten doorgaan.
… De Schouwburg met al zijn beperktheden ( 400 goeie en 350 slechte plaatsen ) leeft (herleeft ).
Voor klassieke en andere concerten, voor grootschalige theaterproducties is er dringend nood aan een grote concertzaal. Optimaal zou die geïntegreerd moeten worden in een multifunctioneel cultureel centrum voor actuele kunst, waar toneel, dans, muziek en beeldende kunst aan bod komen. Zie De Vooruit in Gent, De Brakke Grond in Amsterdam, De Singel in Antwerpen, De Warande in Turnhout…
Spijtig genoeg zijn de initiatieven rond het St. Janshospitaal anders uitgedraaid. En nog: Brugge, provinciestad zit zonder Museum voor Moderne of Hedendaagse Kunst. In zo’n museum zou er naast het tonen van actuele kunst een samenwerking kunnen ontstaan met het onderwijs, jeugdateliers, culturele centra, nieuwe galerijen… wat de culturele uitstraling van de stad alleen maar ten goede zou komen.
Brugge, een stad die bruist van hedendaagse vitaliteit in een schitterend historisch kader.
Te mooi om waar te zijn?
Aan de kunstenaar zal het zeker niet liggen…

LINDA MOLLEMAN
NIEUWSBLAD Jaaroverzicht 1992